Antifouling

Antifouling

 Antifouling wordt in twee groepen onderverdeeld, namelijk microfouling en macrofouling.

• Microfouling is de vorming van een film van micro-organismen die zich vastzetten op de scheepsromp.
• Macrofouling is het vasthechten van grotere organismen zoals mossels, bepaalde soorten wormen, zeepokken en zeewier.

In totaal hebben deze organismen een enorme massa, die de manoeuvreerkarakteristieken en de laadcapaciteit van een schip sterk verandert. Fouling is echter niet alleen een probleem op scheepsrompen, maar kan ook voorkomen in ondergrondse waterbronnen waar de organismen zich ophopen en de doorstroom van water verhinderen. Ook aan de binnen- en buitenkant van onder water gelegen pijpleidingen komt fouling voor. Op al deze locaties zorgt het voor een toename in onderhoudskosten.

Een ander probleem dat weelderige fouling op de scheepsromp veroorzaakt, is de wereldwijde verspreiding van de betreffende organismen. Sommige van deze organismen hebben in hun nieuwe omgeving geen natuurlijke vijanden en kunnen zo gevoelige eco systemen verstoren.

Antifouling is een onderwatercoating die u schip beschermd tegen aangroei van mossel en algen. Iedere aanval van microscopische organismes, plantjes en slijmalgen op het onderwaterschip moet kunnen worden afgeslagen.

Antifouling, harde of zachte

Buiten antifouling met een zelfslijpend karakter, ook wel eroderend of polijstend genoemd, is er ook de harde antifouling. Deze verfsoort scheidt gestaag biocide af. Door dit loogproces verliest de verflaag na verloop van tijd zijn beschermende werking. Aan het eind van het seizoen blijft er een poreuze, harde laag over. Na een aantal lagen, die zich in de loop van de jaren vormt, zal u deze eerst moeten verwijderen voordat er een nieuwe laag wordt aangebracht. Een van de voordelen van een harde antifouling is dat hij tussentijds nat geschuurd en zo doende gepolijst kan worden. Dit levert weer een gladder oppervlak op en dus meer snelheid en minder verbruik.

Zelfslijpende antifouling
Deze soort, ook wel selfpolishing genoemd, schuurt zichzelf door middel van de wrijving van het water, tijdens het varen. Het voordeel hiervan is, dat er gedurende de jaren ook geen dikke koek op de romp komt van steeds nieuwe lagen. Nadeel is dat deze soort afgeeft, dus als de waterlijn gedurende het vaarseizoen wordt schoongeboend, zal dit ook leiden tot extra afgifte van antifouling. Hierdoor adviseren wij om de eerste 30 centimeter vanaf de waterlijn altijd een extra laag aan te brengen. Nadeel van deze soort antifouling kan zijn, dat mocht er te weinig laagdikte aangebracht is, er halverwege het vaarseizoen de ondergrond te zien kan zijn. Een zelfslijpende antifouling kan zowel over zelfslijpende, als harde antifouling aangebracht worden.

Harde antifouling
Bij een harde antifouling blijft de laagdikte intact, slechts de werkzame stoffen (bijvoorbeeld koper, of biociden) logen gedurende het vaarseizoen uit de laag. Dit uit zich echter niet in minder laagdikte na een jaar, dus om de bovengenoemde dikke koek na een aantal jaren (en dus lagen) te vermijden, is het wel noodzakelijk om te schuren, voordat u een nieuwe laag aanbrengt. Voordeel van deze soort is dat het uitermate geschikt is voor boten die geregeld getrailerd worden. Een harde antifouling kan slechts over een (andere) harde antifouling aangebracht worden.

Antifouling op teflonbasis
Niet veel gebruikt, maar moet toch genoemd worden, antifouling op teflon-basis. Dit is een dunne, harde antifouling, die alleen met zichzelf kan worden overgeschilderd. Meest gebruikte soort hiervan is International VC17M.

Welke soort moet u gebruiken?

Dit is afhankelijk van de soort die er momenteel op zit. Indien er een zelfslijpende antifouling op uw boot zit, zult u hiermee door moeten gaan. Zit er een harde antifouling op, dan kunt u kiezen. Wij adviseren om eerst een aantal lagen harde antifouling te gebruiken, en daarna over te stappen op zelfslijpend. Dit, in verband met het feit dat er dan geen verdere laagdikte-opbouw plaatsvindt.